Personal coaching
Jij bent net zo uniek als ieder ander
Jong geleerd, oud gedaan
Een druk en dynamisch leven is nooit saai. Zolang je de bordjes met enthousiasme draaiende weet te houden en tegelijkertijd alle ballen de lucht in jongleert is er niets aan de hand.
Maar zodra het evenwicht verschuift en alles uit balans raakt, valt er van alles om. Als je dan merkt dat je eigenlijk niet meer de energie hebt om dat hele circus weer op te tuigen is het tijd voor een goed gesprek met jezelf. Dan is het zaak dat je uitzoekt waarom je de dingen doet zoals je ze doet. Zit het in je karakter, heb je het jezelf al vroeg aangeleerd of wil je graag aan verwachtingen van anderen voldoen? En een nog belangrijkere vraag: wat wil je anders doen?
Hulp bij het vinden van de antwoorden in jezelf
De antwoorden zitten in jezelf maar ze zijn niet altijd eenvoudig te vinden. Manon helpt je daarbij en biedt op een pragmatische manier begeleiding bij je zoektocht. Ze houdt je een spiegel voor en laat je zien wie je daadwerkelijk van binnen bent.
Je ontdekt welke invloed het heeft op hoe jij je leven leeft en op de keuzes die je maakt of hebt gemaakt.
Met dat inzicht ontstaat er niet alleen begrip maar ook ruimte om verantwoordelijkheid te nemen voor je keuzes. Vanuit je hart.
Ik ben niet wat mij is overkomen, ik ben wat ik kies om te worden
– Carl Jung
De hobbelige route naar herstel
Soms vraagt het leven veel van een mens. Als heftige gebeurtenissen of groot verdriet veel van je veerkracht vergen is de weg naar herstel geen soepele, rechte lijn naar boven. Het heeft vaak meer weg van een dansritme; twee stappen naar voren en eentje terug.
Manon begeleidt regelmatig mensen die een therapietraject hebben doorlopen (bijvoorbeeld bij een psycholoog) en behoefte hebben aan een volgende stap.
De focus van Manon is gericht op positieve verandering in het hier en nu, met het oog op de toekomst.
UIT DE PRAKTIJK
David (40) is een zorgzame vader van twee kinderen die na een intens PTSS-traject alles op alles zet om zijn leven weer op de rit te krijgen. Zijn jeugd leest niet weg als een spannend jongensboek maar als een angstaanjagende thriller waarin de schrijver over de top is gegaan. Zijn jonge leven kenmerkt zich door een opeenstapeling van traumatische incidenten die van de introverte jongen een angstige ‘loner’ maken. Hij voelt zich waardeloos en is het vertrouwen in alles en iedereen kwijt. Met name het vertrouwen in zichzelf.
Het pad van David
Hij komt als liefdesbaby ter wereld en zijn komst moet het wankelende huwelijk van zijn Nederlandse vader en Zuid-Afrikaanse moeder verstevigen. Dat gaat redelijk totdat er op een avond brand uitbreekt in de ouderlijke woning. Zijn vader is in het buitenland, zijn moeder op de Internationale School.
De oppas redt de driejarige peuter door naar boven te rennen en hem al slapend uit zijn ledikantje te grissen. Tijdens de vlucht voor het vuur valt ze met de kleine David in haar armen van de trap. De verwondingen vallen mee, de schrik daarentegen is immens.
Als David’s vader wordt ingelicht blijkt hij bij een andere vrouw te zijn en geen noodzaak te zien om thuis te komen. Het wordt het kantelpunt in het huwelijk en de breuk is onvermijdelijk. Niet lang daarna neemt David’s moeder in het holst van de nacht haar twee kinderen mee naar de luchthaven van Frankfurt en stapt met hen op het vliegtuig naar haar geboorteland.
In Zuid-Afrika wacht David een leven vol verschrikkingen. De nieuwe man in het leven van zijn moeder is zo extreem gewelddadig dat een blijf-van-mijn-lijfhuis hun nieuwe toevluchtsoord wordt.
De man zint op wraak en zijn zoekactie is succesvol. Davids moeder kan haar kinderen nog net op tijd in de auto zetten en vlucht met hoge snelheid. Hij zet de achtervolging in en na een levensgevaarlijke rit komt hij op de snelweg met een enorme klap tot stilstand onder een vrachtwagen. Hij overleeft het ongeluk niet maar het maakt David’s leven nog steeds niet veiliger.
In zijn basisschooljaren is hij onder meer getuige van een explosie op het werk van zijn moeder. Op een ander moment wordt hij geraakt door talloze glasscherven als de bus waarin hij zit wordt getroffen door een bomaanslag.
Tijdens felle anti-apartheidsdemonstraties wordt hij door volwassen mannen de woedende menigte ingetrokken en mishandeld. De politie omsingelt de betogers met pantserwagens en schiet met scherp. Voor David’s ogen bezwijken mensen aan de kogelregen. Hij weet op een haar na te ontkomen.
Er is een lichtpuntje als hij zeven is: zijn Nederlandse vader – van wie zijn moeder had gezegd dat hij was overleden – staat voor de deur en haalt hem en zijn zusje op voor een vakantie in het Krugerpark. De kinderen vertellen hem niets over hun tragische bestaan, ze genieten van drie onbezorgde weken en nemen weer afscheid.
Bij terugkomst blijkt hun moeder hertrouwd te zijn met een collega van het werk. Opnieuw start een periode vol seksueel misbruik, fysiek en mentaal geweld. Het houdt aan totdat hij op zijn 12e jaar terugkeert naar Nederland en bij zijn vader gaat wonen.
David bij Manon
De gebeurtenissen in zijn jeugd hebben geleid tot een ernstige vorm van PTSS. Als hij vanwege een hernia bij een bedrijfsarts terechtkomt begint het balletje te rollen. Na een heftig traject met gespecialiseerde PTSS-therapie komt David bij Manon terecht.
Het nazorgtraject vanuit de PTSS-expertise is er onder andere op gericht om de patiënten lichamelijk weer sterk te maken. Al snel wordt de sport coaching van Manon uitgebreid met massagebehandeling ter verlichting van de lichamelijke klachten en het losmaken van zijn spieren. Ze biedt hem ook de veiligheid om onderdrukte emoties en gevoelens de ruimte te geven en laat hem vertellen over zijn teleurstellingen en gevoel van onveiligheid.
Zijn lichamelijke ontwikkeling gaat snel, de pijnklachten nemen af en na twee maanden is hij weer stabiel en is zijn gemoedstoestand aanzienlijk verbeterd.
David over Manon
Manon is een krachtige vrouw met een spirituele inslag waarbij ik me direct prettig en vertrouwd voelde. Haar oprechte betrokkenheid maakt voor mij een enorm verschil. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat ik veel sterker ben dan ik dacht, dat ik veel meer kan bereiken dan ik dacht. Ze heeft me laten inzien hoe waardevol ik ben en dat mezelf vergelijken met anderen geen toegevoegde waarde heeft op mijn levensgeluk.
Wat ik in de verschillende lagen van mijn jeugd met liefde en aandacht van mijn moeder had moeten leren, heb ik pas bij haar ontdekt. Dat werkt ook door in de relatie met mijn eigen kinderen, ik had bijvoorbeeld geen idee hoe ik mijn kinderen moest troosten. Ze is ontzettend kundig en weet waar ze over praat. Met voorbeelden uit haar eigen leven maakt ze zonder te bagatelliseren helder hoe emoties deel uitmaken van ieders leven. Dat alleen de mate van woede, verdriet en angst verschilt en dat het er allemaal mag zijn.
Ik ben Manon ontzettend dankbaar voor haar hulp bij het ontdekken van de mooie kanten van mijn persoonlijkheid. Daarmee heeft ze mij feitelijk mijn leven weer teruggegeven.
UIT DE PRAKTIJK
Pauline (49) is een levensgenieter met een gulle, aanstekelijke lach en een goed gevoel voor humor. Ze is geboren en getogen in Suriname en vertrekt op haar 16e naar Nederland om haar ambities waar te maken. Haar rugzak is gevuld met pijnlijke herinneringen uit haar jeugd, desondanks heeft ze geen idee dat haar dagelijkse ‘normaal’ allesbehalve normaal is. Eenmaal in Nederland ondervindt ze dat al snel en het blijkt ook dat zij niet de enige onwetende is.
Het pad van Pauline
Pauliens biologische vader heeft in het prille begin van haar bestaan aangegeven geen interesse in zijn dochter te hebben. De stiefvader die zijn intrede doet voedt haar op met harde hand en schuwt geen enkele vorm van fysiek en emotioneel geweld. Een corrigerende tik is destijds geaccepteerd gemeengoed in de Surinaamse cultuur en daarom is de jonge Pauline in de veronderstelling dat de lijfstraffen en mishandelingen er gewoon bij horen. Ze ondergaat het gelaten, ook als daar als ze ouder wordt allerlei andere ernstige vormen van misbruik bijkomen.
Het weerhoudt haar niet om te dromen en de ras-optimiste in haar ziet overal mogelijkheden. Vanaf de dag dat ze kan praten weet ze al dat ze dokter wil worden, daarom verhuist ze naar Nederland om een medische studie te volgen. De mensen die ze ontmoet blijken op een enkeling na bijzonder weinig te weten over het Nederlandse aandeel in de geschiedenis van haar thuisland. Er wordt verrast gereageerd op haar feilloos Nederlandse taalgebruik en haar kennis van Nederlandse kinderliedjes. Pauline verwondert zich op haar beurt over de onwetendheid; men heeft vaak geen idee waarom de Nederlandse taal, cultuur en gebruiken deel hebben uitgemaakt van haar jeugd in Suriname.
Tijdens de opleiding wordt haar pijnlijk duidelijk dat ze primair wordt beoordeeld op haar afkomst, niet op haar kennis en vaardigheden. Na een uitgebreide presentatie over een medisch onderwerp krijgt ze in eerste instantie geen inhoudelijke feedback maar wordt gecomplimenteerd met een verbaasd ‘wat spreek jij goed Nederlands!’. Ook als huisarts wordt ze geconfronteerd met ingesleten vooroordelen en ‘non-plimenten’. Zo vraagt een patiënte tijdens een huisbezoek nadat Pauline alle controles heeft uitgevoerd ‘of de dokter straks ook nog langskomt’. Een oudere dame waar ze als huisarts veelvuldig contact mee heeft laat haar liefjes weten dat ze ‘het helemaal niet erg vindt dat de dokter zwart is’. De diepere lading van de opmerkingen ontgaat haar niet. Het besef dat ze niet als Nederlandse gezien en gehoord wordt, raakt haar diep. Met veel begrip voor de ander, een groot relativeringsvermogen en een schild van humor houdt ze de pijn en boosheid kundig verborgen
Pauline bij Manon
Als Pauline al enige tijd met chronische lage rugpijn kampt komt ze via-via bij Manon terecht voor een Mylogenics behandeling, een methode gericht op pijnbestrijding. Er is direct een klik en tijdens de behandelingen voelt Pauline zich veilig genoeg om stukje bij beetje haar verhaal te delen. Manon legt de link tussen haar verhaal en de fysieke klachten. Ze vermoedt dat emoties zich hebben vastgezet in haar spieren en daarmee de aanstichters zijn van de rugpijn. Ze heeft het bij het rechte eind; de intense gesprekken in combinatie met de behandelingen maken veel emoties los en dat zorgt vrij snel voor verlichting van de pijnklachten.
Manon gaat een stap verder en introduceert individuele coaching met een combinatie van gesprekken en fysieke opdrachten. Het is een schot in de roos, Pauline uit zich makkelijker als ze tegelijkertijd ergens mee bezig is. Gaandeweg spreekt ze alle opgekropte emoties uit haar systeem en haar chronische rugpijn is inmiddels verleden tijd.
Pauline over Manon
Het grote verschil tussen de coaching van Manon en cognitieve therapie is dat het bij haar onmogelijk is om je pijn te verhullen. Ik ben eerder bij een psychotherapeut geweest en daar kon ik volstaan met een feitelijke vertelling van de gebeurtenissen. Tips en tricks nam ik ter kennisgeving aan en dat was het dan. Bij Manon kom ik daar niet mee weg, zij weet de pijn letterlijk ‘aan te raken’, zowel fysiek als mentaal. Zonder dat het irritant wordt blijft ze me met engelengeduld uitdagen om situaties vanuit verschillende gezichtspunten te bekijken. Dat levert iedere keer weer nieuwe inzichten op.
Dankzij Manon is het verband tussen emotie en fysieke gevolgen meer dan duidelijk geworden. Mensen kiezen vaak liever voor een pilletje dan een gesprek maar geloof me, de genezende kracht van een goed gesprek tijdens een wandeling moet niet onderschat worden. Fysieke klachten hebben veel vaker dan we denken een mentale oorsprong. Manon is dan een geweldig alternatief voor medicijnen. Ze is geen symptoombestrijder maar de brug naar mogelijkheden om de oorzaak aan te pakken. Dat moet je wel zelf doen natuurlijk, ze kan niet toveren.